SEC توسط اتاق بازرگانی ایالات متحده به دلیل رویکرد نظارتی به ارزهای دیجیتال در پرونده Coinbase مورد انتقاد قرار گرفت.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) با انتقاد اتاق بازرگانی ایالات متحده به دلیل عدم شفافیت در مورد اینکه کدام دارایی های دیجیتالی طبق قوانین فدرال اوراق بهادار هستند، مواجه است. این موضوع “پیامدهای بسیار زیادی برای هر فردی که در اقتصاد دارایی دیجیتال 1 تریلیون دلاری دخیل است” دارد، در پرونده دادگاهی که توسط اتاق مجلس ارائه شده است.

بر اساس این پرونده، SEC از شرکت در هر فرآیند سیستماتیک یا قوانینی برای توضیح اینکه اقتدار ادعا شده آن به چه معناست، خودداری کرده است، در عوض اقدامات اجرایی یکباره و سخنرانی های عمومی ارائه می دهد. این باعث ایجاد عدم اطمینان نظارتی و بی ثباتی محیط نظارتی برای دارایی های دیجیتال شده است.

در جولای 2022، Coinbase از SEC درخواست کرد تا قوانینی را در مورد اوراق بهادار دارایی دیجیتال آغاز کند. این کمیسیون از کمیسیون خواست تا به سؤالات اساسی مانند “کدام دارایی های دیجیتال اوراق بهادار هستند؟” پاسخ دهد. به گفته اتاق، بیش از 1700 نظر دهنده فراخوان Coinbase را تکرار کردند، اما SEC هیچ علاقه ای به رسیدگی به درخواست Coinbase نشان نداد. Coinbase سپس شکایتی را علیه SEC دنبال کرد تا تنظیم کننده را مجبور به اقدام کند، جایی که پرونده اتاق بازرگانی ایالات متحده از آنجا می آید.

رئیس SEC ادعا کرده است که قوانین اوراق بهادار در مورد دارایی های دیجیتال مبتنی بر بلاک چین بدون ابهام هستند. علیرغم رد سازنده درخواست Coinbase، SEC از یادآوری تصمیم خود در یک پاسخ رسمی خودداری کرده است.

به گفته اتاق، عدم شفافیت SEC باعث آسیب اقتصادی هم به Coinbase و هم برای جامعه تجاری گسترده تر شده است. عدم اطمینان از رفتار تولیدی جلوگیری می کند و نوآوری را خفه می کند و منافع اقتصادی و استراتژیک آمریکا را تضعیف می کند. با توجه به ارتباط فزاینده دارایی های دیجیتال با سیاست پولی بین المللی، تداوم عدم اطمینان همچنین پیامدهایی بر منافع ژئوپلیتیکی کشور و تداوم اولویت دلار دارد.

به گفته اتاق، امتناع کمیسیون بورس و اوراق بهادار از مشارکت در تدوین قوانین یا پاسخ به دادخواست قانون‌گذاری کوین‌بیس، محیط نظارتی برای دارایی‌های دیجیتال را بی‌ثبات کرده است.

در این پرونده آمده است: «سازمان‌ها معمولاً با انتشار قوانین کاربردی عمومی، وضوح نظارتی را ارائه می‌کنند. این ترجیح برای تدوین قوانین دارای مزایای مهمی است: آژانس‌ها را مجبور می‌کند تا برنامه‌های نظارتی خود را روی کاغذ بیاورند، و تاریخ‌های ثابت و بالقوه‌ای را در نظر می‌گیرد که تضمین می‌کند که طرف‌ها می‌توانند رفتار خود را با قانون منطبق کنند، نه اینکه بعداً برای نقض وظایف مسئول شناخته شوند. آنها نمی دانستند وجود دارد.»