چرا SEC از اقدام علیه اتریوم اجتناب می کند در حالی که همه چیز منصفانه است؟

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) در اقدامی که صنعت ارزهای دیجیتال را تکان داده است، امروز علیه بایننس شکایت کرد.

را شکایت به ویژه شامل زبانی است که در آن SEC به وضوح توضیح می‌دهد که بسیاری از توکن‌هایی را که در Binance معامله می‌شوند، اوراق بهادار ثبت نشده در نظر می‌گیرد و پرونده خود را علیه چندین متخلف مطرح می‌کند. SEC این «اوراق دارایی های رمزنگاری» را شامل (اما نه محدود به) Solana، Cardano، Polygon، Filecoin، Cosmos، The Sandbox، Decentraland، Algorand، Axie Infinity و Coti می شناسد.

بایگانی امروز حاوی برخی از صریح‌ترین زبان‌های SEC تا به امروز در شفاف‌سازی قضاوتش است، اما بار دیگر از پاسخ به این سوال بزرگ اجتناب می‌کند: آیا اتریوم یک امنیت است یا نه؟ اگر چنین است، چرا SEC در مورد آن سکوت کرده است؟ و اگر نه، آن چیست؟

اوراق بهادار دارایی رمزنگاری شده

استدلال SEC برای تعیین این توکن ها به عنوان “اوراق دارایی های رمزنگاری شده” به طور کامل در بخش هشتم شکایت (صفحات 85 تا 123) تشریح شده است. الگوهای قابل توجهی از بایگانی ظاهر می‌شوند: فرآیند عرضه اولیه سکه (ICO)، واگذاری توکن‌ها، تخصیص برای تیم اصلی، و ارتقای تولید سود از طریق مالکیت این توکن‌ها، همگی موضوعات تکراری هستند.

اما اتریوم در بین این موارد ذکر نشده است. جنسلر به طور مداوم در مورد این سوال که آیا اتریوم و کوین همنام آن به عنوان اوراق بهادار به حساب می آیند مبهم مانده است. ETH معمولاً به عنوان یک سرمایه گذاری نگهداری می شود و نشان می دهد که می توان آن را به عنوان یک اوراق بهادار طبقه بندی کرد، اما همچنین به طور گسترده روزانه به عنوان وسیله ای برای مبادله در پروتکل ها استفاده می شود و عملکرد آن را بیشتر شبیه به پول نقد یا تسویه حساب ACH می کند.

جنسلر قبلاً پیشنهاد کرده بود که “همه چیز غیر از بیت کوین” در فضای کریپتو می تواند به عنوان یک امنیت در نظر گرفته شود، اما به طور مشخص از بیان روشنی در مورد اتریوم خودداری کرده است. هنگامی که برای گفتن کلمات “من معتقدم اتریوم یک امنیت است” فشار داده می شود. فقط صندلی آن را انجام نخواهد داد. بی میلی جنسلر برای طبقه بندی اتر زمانی عجیب است که SEC او مشتاق است که به همان اندازه برای دیگران ادعا کند. چرا؟

مشکل اتریوم

این ممکن است یک موضوع ساده از بحث درون دولتی باشد. اتریوم به طور بالقوه می‌تواند زیر مجموعه کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) قرار گیرد که بیت‌کوین، اتریوم و تتر را به عنوان کالا و نه اوراق بهادار می‌داند. این دو دسته نه تنها به شدت با یکدیگر تفاوت دارند، بلکه این همپوشانی می‌تواند یک کشمکش قانونی ایجاد کند که موضع عمومی جنسلر را در مورد اتریوم و در عین حال تلاش برای جلوگیری از ظاهر شدن درگیری‌های داخلی در دولت فدرال ایجاد کند.

تحلیل دیگری از Protos، استدلال می کند که طفره رفتن جنسلر در مورد این موضوع ممکن است نتیجه انفعال قبلی SEC پس از هک بدنام DAO باشد که باعث شد بلاک چین در Ethereum Classic انشعاب کند و کل اکوسیستم را در معرض خطر قرار دهد. با این حال، در آن زمان SEC هیچ کاری انجام نداد، و اکنون گنسلر خود را در موقعیت غیرقابل رشک‌آمیزی برای جبران نادیده‌انگاری‌های پیشینیان خود می‌بیند. اکنون که اکوسیستم اتریوم سال‌ها را صرف بهبود و ایجاد اعتبار کرده است، اعلام ماسبق به ماسبق شدن آن به عنوان یک امنیت ثبت نشده، عواقب غیرقابل پیش‌بینی، اما بدون شک فاجعه‌باری برای سرمایه‌گذاران خواهد داشت.

به عبارت دیگر، حمایت از سرمایه گذاران در این مورد به معنای آن است محافظت از آنها در برابر محافظ.

با این حال، شاید دلیل دیگری در زیر بی میلی جنسلر به طبقه بندی واضح اتریوم باشد: او ممکن است نداند.

رمزارزها و فناوری‌های زیربنایی آن‌ها نوآورانه و جدید هستند. آنها نشان دهنده یک تغییر اساسی در نحوه درک ما از امور مالی و مالکیت دارایی هستند و در مورد اکوسیستم های غیرمتمرکز مانند اتریوم، پارادایم های کاملاً جدیدی را معرفی می کنند.

اگر این درست باشد، گمان اینکه اکثر مردم – حتی کسانی که عمیقاً درگیر این فضا هستند – ممکن است هنوز به طور کامل پیامدهای این نوآوری ها را درک نکرده باشند، غیر منطقی نیست. هر چیزی که اساساً جدید باشد در برابر طبقه‌بندی مقاومت می‌کند و اتریوم این کار را انجام می‌دهد – این فقدان یک «مفهوم» مشخص که هم اتریوم را تعریف می‌کند اما با درک قبلی مطابقت دارد، مشکل اصلی در مورد تنظیم آن است.

این ابهام نظارتی چالش پیچیده ای برای اتریوم ایجاد می کند، اما از فوریت رسیدگی به آن نمی کاهد. پیشرفت صنعت کریپتو به دستیابی به تعاریف قانونی واضح برای توکن های لایه 1 (L1) مانند اتریوم بستگی دارد که به طور همزمان به عنوان رسانه های مبادله روزانه و وسایل سرمایه گذاری در اکوسیستم مربوطه خود عمل می کنند. ابهام در وضعیت آنها مانع مهمی می شود، پیشرفت را متوقف می کند و باعث عدم اطمینان در فضایی می شود که برای رشد و نوآوری آماده است.

دوگانگی نقش‌های این نشانه‌ها، مرز بین طبقات دارایی متعارف را محو می‌کند و ما را مجبور می‌کند با نارسایی‌های ساختارهای قانونی موجود مقابله کنیم. برای پیشبرد صنعت کریپتو، رگولاتورها باید این واقعیت ظریف را بپذیرند و به آن رسیدگی کنند. تا زمانی که چارچوبی اصلاح‌شده ظاهر شود که عملکرد دوگانه این توکن‌های L1 را به دقت نشان دهد، ابهامات نظارتی همچنان صنعت را پوشش می‌دهد و پتانسیل کامل آن را خفه می‌کند و از پذیرش جریان اصلی جلوگیری می‌کند. این فضای رمزنگاری منحصربه‌فرد نیازمند قوانینی به همان اندازه منحصربه‌فرد است – قوانینی که می‌توانند پویایی و پیچیدگی آن را در بر گیرند.

پیشرفت معنادار

مسیر به سوی مقررات جامع ارزهای دیجیتال با دو مانع مهم پوشیده شده است که برای پیشرفت مسئول این بخش باید فوراً برطرف شود.

در مرحله اول، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) باید یک موضع رسمی در مورد اتریوم ایجاد کند. با توجه به انفعال تاریخی SEC در مهار رشد اتریوم در زمان وجود فرصت ها، به طور ناخواسته محیطی را ایجاد کرده است که سرمایه گذاران در برزخ نظارتی رها می شوند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار، به عنوان حامی سرمایه گذاران، وظیفه دارد نوعی راهنمایی نظارتی را ارائه دهد – حتی اگر موقتی باشد – برای ارائه یک نقطه شروع اساسی و حذف وضعیت فعلی حدس و گمان. فقدان مقررات روشن صرفاً یک ناراحتی نیست. این عدم ارائه حمایت های لازم برای شرکت کنندگان در بازاری است که به طور فزاینده ای قابل توجه است.

ثانیا، بحث های معتبر و باز درباره ماهیت دارایی های دیجیتال بسیار مهم است. این امر مستلزم درگیر شدن در گفتگوهایی است که عاری از تصورات از پیش تعیین شده، سوگیری ها، موضع گیری ایدئولوژیک، یا لفاظی های توخالی است. ما اغلب از ایجاد فضایی برای “مکالمه” صحبت می کنیم، اما اذعان به این که مکالمه باید انجام شود و در واقع انجام آن دو تمرین بسیار متفاوت هستند. شاید همه افراد در صنعت – و همچنین کسانی که مراقب آن هستند – از تمرین دومی سود ببرند.